PIOTR JÓZEF KRAJEWSKI

___

Piotr Józef Krajewski, syn Leona i Józefy, urodził się 29 lipca 1908 r. w Aleksandrowie Kujawskim, gdzie zamieszkiwał do 1944 r. W 1932 r. ukończył Szkołę Handlową Izby Przemysłowej w Toruniu. Do wybuchu wojny pracował w Urzędzie Skarbowym w Lipnie. Podczas okupacji zatrudniony został w Inowrocławiu, w firmie zajmującej się skupem nasion.

Został aresztowany w nocy z 4/5 lipca 1944 r. w wyniku denuncjacji Niemca – Szatanberga lub Szatenberga. Postawiono mu zarzut reprezentowania elementu wywrotowego, co mogło oznaczać szeroko pojętą działalność antyniemiecką. 5 lipca 1944 r. został przewieziony do więzienia we Włocławku, z którego zdążył wysłać gryps do rodziny. Następnie trafił do więzienia na Radogoszczu, skąd przesyłał żonie listy pełne wyrazów miłości i informacji o sytuacji panującej w więzieniu.

Piotr Krajewski został zamordowany w trakcie likwidacji więzienia w nocy 17/18 stycznia 1945 r. Jego ciało zostało zidentyfikowane i pochowane w mogile na cmentarzu św. Rocha, a w 1957 r. – ekshumowane i złożone w mogile rodzinnej.

TADEUSZ SOWIŃSKI

___
Tadeusz Sowiński urodził się 26 czerwca 1922 r. w Tarnowie, jako syn Janiny i Tadeusza. Po wybuchu wojny pracował w Tarnowie jako ślusarz, a potem magazynier. Sytuację mieszkańców wschodnich ziem Rzeczypospolitej skomplikowała w 1941 r. agresja Hitlera na ZSRR. Tadeusz Sowiński, wysiedlony wraz z rodziną z domu w Kamionce Strumiłowej, początkowo pozostał w Tarnowie, prowadząc sklep z przyrządami kuchennymi. Następnie pracował w podobnym sklepie G. L. Geiser Hamburg w swojej rodzinnej Kamionce Strumiłowej, jako kierownik. Potwierdza to Arbeitausweis z 1 września 1942 r. Sowiński w 1943 r. wyjechał do Lublina, a potem do Biłgoraju.
Aresztowanie może wiązać się z jego podróżami z jesieni 1944 r. Na 6 października 1944 r. datowany jest Sonderausweis dla Tadeusza Sowińskigo na przejazd z Krakowa do Nowego Sącza. W ciągu kolejnych tygodni musiał również znaleźć się na terenie Kraju Warty i zostać zatrzymany przez Niemców. Do więzienia na Radogoszczu Sowiński został przewieziony 28 listopada 1944 r., z innego łódzkiego więzienia – przy ul. Kilińskiego.
Tadeusz Sowiński jest jedną z ofiar likwidacji więzienia w nocy 17/18 stycznia 1945 r. Mimo że na pogorzelisku odnaleziono kilka dokumentów, które do niego należały, nie posiadamy informacji o identyfikacji jego ciała, ani miejscu pochówku. Może to wynikać z pochodzenia Sowińskiego z terenów oddalonych od Łodzi, gdzie prawdopodobnie zamieszkiwała też cała jego rodzina.

Źródła: MTN-Ł, sygn. A-4565, Wykaz-więźniów Radogoszcz poddanych kąpieli i odwszeniu, s. 151, MTN, A-3964/11/1-

EDMUND KOWALSKI

___
Edmund Kowalski był synem Sylwestra i Łucji, w czasie wojny mieszkającym w Ostrowie Wielkopolskim. Był pracownikiem Ubezpieczalni Społecznych (Kasa Chorych). Do radogoskiego więzienia trafił po aresztowaniu w drugiej połowie 1944 r. za przynależność do organizacji konspiracyjnej.

Z więzienia pisał wzruszające grypsy do swojej żony i syna. Informował ich o swoim położeniu, prosił o paczki z żywnością i bielizną, ale przede wszystkim zapewniał o swojej wielkiej miłości i tęsknocie za rodziną.
Edmundowi Kowalskiemu nie było dane powrócić do żony i syna. Najprawdopodobniej zginął podczas masakry w nocy z 17/18 stycznia 1945 r., chociaż jego ciała nigdy nie zidentyfikowano. Po wojnie został uznany za zaginionego.

ZENON GOLCZYŃSKI

___
Urodził się 24 maja 1907 r. w Białej Górze (gmina Gostów, powiat Łęczyca), jako syn Maksymiliana i Stanisławy z domu Nowakowskiej. Był absolwentem prywatnego gimnazjum A. Zimowskiego. Dyplom lekarski uzyskał na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie 28 października 1933 r., pracując tam również jako asystent u prof. Januszkiewicza.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 r. służył jako lekarz wojskowy. Pod okupacją zaangażował się w konspirację, od 1942 r. pełniąc funkcję szefa sanitarnego okręgu AK w Łodzi. Pracował początkowo jako lekarz w Arbeitsamcie, z czasem uzyskując zgodę władz okupacyjnych na prowadzenie prywatnej praktyki lekarskiej przy ul. Bolesława Limanowskiego 115, a następnie przy ul. Rzgowskiej 187 i ul. Sarmackiej, co prawdopodobnie miało stanowić przykrywkę dla jego działalności niepodległościowej. Aresztowany pod zarzutem udziału w konspiracji trafił początkowo do siedziby Gestapo przy ul. Anstadta, a następnie do więzienia przy ul. Sterlinga.
W grudniu 1944 r. został przewieziony na Radogoszcz. Zginął w trakcie likwidacji więzienia 17/18 stycznia 1945 r. Jego rodzina odnalazła i zidentyfikowała ciało wśród ofiar masakry.
Zenon Golczyński został pochowany na cmentarzu św. Rocha w Łodzi.